Z improwizacji Emily Remler w "Perk's Blues" wybrałem kilka ostatnich taktów. Najpierw progresja II-V: na tle akordu Cm7 dwa arpeggia - Gm7 i Em, jedynym dźwiękiem niediatonicznym jest tutaj kwarta zwiększona F#. Na tle akordu F7 pojawia się więcej dźwięków przejściowych, ale tylko na słabych częściach taktu - pozostałe nuty należą do skali F miksolidyjskiej. Dwa następne takty to kadencja ("turnaround") typowa dla jazzowego bluesa. Emily Remler potraktowała ją jako całość, kończąc frazę motywem zbudowanym w wyłącznie z dźwięków pentatoniki molowej Bb. Czterokrotnie powtórzony podział rytmiczy (ósemka i ćwierćnuta z kropką) wprowadza akcenty na słabe części taktu, podkreślając swingowy puls.
[ MUSIC STUFF ] [ BANNERY ] [ PARTNERZY ] [ METRONOM ] [ STRONY GITAROWE ]