Fragment bossa novy "Black Orpheus" (oryginalny tytuł: Manha de Carnaval), progresja I-IV. Al Di Meola demonstruje w tej frazie, że zwykła skala durowa jest przydatnym materiałem do improwizacji. Z wyjątkiem jednego dźwięku przejściowego (nuta Eb, ostatnia w pierwszym takcie) cała fraza zbudowana jest z dźwięków gamy C-dur. Na tle akordu Fmaj7 tę gamę można zinterpretować jako skalę F lidyjską, która wprowadza jedną alterację - kwintę zmniejszoną (nuta H). Napięcie budowane jest poprzez zróżnicowanie rytmiczne - triola rozpoczynająca melodię, a następnie dwukrotnie zagrana ósemka z kropką i szesnastka kontrastują z równymi szesnastkami w drugiej części frazy.
[ MUSIC STUFF ] [ BANNERY ] [ PARTNERZY ] [ METRONOM ] [ STRONY GITAROWE ]